Teorie feministyczne: tradycje i perspektywy

Definicja feminizmu stała się jeszcze trudniejsza, kiedy trzydzieści lat później bell hooks
pisała Ain’t I a Woman? (1981), książkę, w której wykazała, jak mocno społeczna pozycja
kobiet różni się w zależności nie tylko od klasy, ale również rasy, do jakiej przynależą –
coś, co dzisiaj wydaje się oczywiste. Uprawiany do tego momentu feminizm głównego
nurtu stał się podejrzany jako perspektywa białych, najczęściej uprzywilejowanych
klasowo, wykształconych kobiet, które nie dostrzegały problemu przecinania się różnorakich rodzajów dyskryminacji. Niczym grzyby po deszczu zaczęły wyłaniać się dotąd
niedostatecznie rozpoznane obszary wykluczenia. Okazało się, że dotychczasowy feminizm nie wystarczał, by wypracować świat równości. Nie poradził sobie z rasizmem,
klasizmem czy imperializmem, o czym bell hooks przekonywała w swojej późniejszej
pracy pod znamiennym tytułem Feminizm jest dla każdego (ang. Feminism is for Everybody, hooks 2000, s. x). W wyniku owego krytycznego, ale i twórczego fermentu, polegającego przede wszystkim na radykalnej problematyzacji własnych założeń, feminizm
rozproszył się na wiele różnych stanowisk, inspirując także powstawanie nowych nurtów myślenia związanych z płciowością, jak teorie queer czy transgender.

One thought on “Teorie feministyczne: tradycje i perspektywy

  1. Hi, this is a comment.
    To get started with moderating, editing, and deleting comments, please visit the Comments screen in the dashboard.
    Commenter avatars come from Gravatar.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.